Waar Turnpunt normaal gesproken de podcast is die van turnen géén punt maakt, duiken we in deze aflevering de data-diepte in. Wetenschapper Maurice Aarts van InnoSportLab Den Bosch probeert met zijn programma Turndatavalley de coaches het leven makkelijker te maken. Hoe kom je tot de ultieme team-samenstelling? Hoe verhoudt een turner zich tegenover de mondiale top? Met grafiekjes en kleurtjes maakt Aarts het inzichtelijk. Maar hoe leidend zijn die data als je een team creëert? Want een turner is toch meer dan een optelsom van punten. En is de datanerd ook een turnnerd? Aarts en zijn collega’s doen meer dan alleen het analyseren van scores: je kunt ze gerust de Willie Wortels van het turnen noemen. Met innovaties als de ‘Smart Rings’ maken zij met behulp van technische snufjes de jurering objectiever. En in een sport als turnen, waar een jurylid in een oogopslag met behulp van een fotografisch geheugen een afweging moet maken, lijkt er nog een heel terrein te winnen.

Toen haar vereniging De Hazenkamp besloot te stoppen met topsport, ging bij Mara Titarsolej het roer om. Ze vertrok naar Amerika, om daar te turnen, te studeren en zich te ontwikkelen als persoon. Mara ontdekte diverse delen van de USA. Haar reis begon op Long Island, vlakbij New York. Om uiteindelijk terecht te komen ‘in  the middle of nowhere’ in Missouri. In Turnpunt schetst ze hoe haar leven in Amerika eruit zag, hoe ze wekelijks wedstrijden turnde in arena’s gevuld met duizenden toeschouwers, in een ambiance van show en entertainment. En hoe ze haar eerste ‘Perfect 10’ scoorde. Maar misschien nog wel belangrijker: Mara bouwde in Amerika een sociaal leven op en groeide als mens. Waar ze in Nederland soms het gevoel had geïsoleerd te leven, maakte ze in de States vrienden, ook buiten de turnhal.Na vijf jaar Amerika is Mara Titarsolej terug in Nederland. En vertelt ze in Turnpunt haar verhaal.

Mara Slippens (18) is volop in de race voor een plaats in de selectie voor het EK, dat eind mei gehouden wordt in Leipzig. Voor deze allrounder, met sprong als extra kwaliteit, zou het een debuut betekenen op een Europese titelstrijd. En een beloning voor haar doorzettingsvermogen in lastige tijden. In een tijdsbestek van een aantal weken onderging Mara operaties aan haar heup en haar voet. Het gebeurde in een periode dat ook haar club in Opmeer, waar ze al van kinds af aan trainde, ophield te bestaan. Mara maakte een nieuwe start in Heerenveen, waar ze stap voor stap toewerkte naar een comeback.Mara neemt ons mee in haar gevoel bij het springen, de connectie tussen lichaam en geest, haar sportbeleving, doelen en dromen. Met spotlights zegt Mara weinig te hebben, maar voor de microfoon van Turnpunt praat ze honderduit.

Elijah Faverus is pas 18 jaar, maar als planner pur sang heeft hij zijn pad in het turnen al uitgestippeld. De tiener, die ooit zijn eerste salto maakte op de trampoline in de achtertuin, werkt stap voor stap naar die stip op de horizon: de Olympische Spelen.In zijn eerste seniorenjaar debuteerde Elijah al in World Cups en de komende weken hoopt hij zich in het EK-team te turnen. Vastberaden bewandelt hij de weg, die moet leiden naar finales en medailles. Altijd bezig met die eeuwige vraag: hoe kan de moeilijkheid van mijn oefeningen verder omhoog? In de trainingshal in Hoofddorp wordt hij geïnspireerd door mannen als Casimir Schmidt en Loran de Munck, die alles al eens hebben meegemaakt. Net als De Munck heeft allrounder Elijah een voorliefde voor het paard voltige, het toestel dat zoveel turners juist tot wanhoop drijft. Maar Faverus houdt van de risico’s, de spanning en de complexiteit.

Oud-turnster Petra Witjes was in 2009 de klokkenluider, die sprak over misstanden zoals zij die tijdens haar turncarrière ervaren heeft. Destijds vond het verhaal van Witjes nauwelijks gehoor. Anders werd dat toen in 2020 de turncrisis ontstond en een grotere groep turnsters de openbaarheid zocht met soortgelijke ervaringen over hun trainers en het regime in de hal.Petra Witjes besloot haar verhaal op te schrijven in het boek ‘Door de pijn heen’, dat onlangs werd gepresenteerd. In het boek gaat Witjes in op haar persoonlijke ervaringen en de impact die dat op haar had én heeft. Want haar turncarrière ligt inmiddels 17 jaar achter haar, de periode in de trainingshal heeft sporen nagelaten waar ze in haar latere leven nog altijd mee geconfronteerd wordt. In Turnpunt neemt Petra Witjes ons mee in haar persoonlijke belevingswereld. 

Nadat hij decennia lang actief was in het onderwijs én -op vrijwillige basis- als gerespecteerd jurylid nam Vincent Reimering een rigoureus besluit. Hij wilde zich fulltime gaan bezighouden met ‘zijn’ sport, solliciteerde naar de functie van technisch directeur bij de KNGU en kwam als beste kandidaat uit de bus. Zo begint voor Reimering een nieuw leven in een bekende wereld. Turners en coaches: hij kent ze allemaal. Maar waar hij in het verleden een vraagbaak en adviseur was in zijn rol als jurylid, gaat hij nu over kwalificatieprocedures, afvaardiging naar grote toernooien en de organisatie van zowel het mannen- als het vrouwenturnen. Reimering wordt de man die knopen moet gaan doorhakken. Zeker nu de KNGU voortaan doorgaat zonder bondscoaches. In Turnpunt vertelt Vincent Reimering over zijn overstap en over de ‘TD’ die hij wil zijn: zakelijk (excell is zijn hobby…), objectief, maar ook empathisch. En uiteraard gaat het over de ambities nu de nieuwe Olympische cyclus is begonnen. Met het EK, eind mei in Leipzig, als belangrijke eerste graadmeter.

In de eerste Turnpunt sinds de Spelen van Parijs blikt Martijn de Veer terug op zijn Olympische debuut. Een debuut op wilskracht, want in aanloop naar de Spelen kreeg Martijn te maken met een reeks blessures. Slechte timing, zegt hij met gevoel voor understatement. Tóch wist De Veer zich in de Olympische ploeg te turnen, een prestatie waar hij trots op is. En: het scheelde niet veel of hij had in Bercy de teamfinale geturnd. Met Martijn spreken we over zijn Olympische indrukken, de battle tussen Japan en China, en natuurlijk de krankzinnige rekstokfinale, zijn favoriete toestel. Ook vertelt hij over zijn eigen turnverleden, dat ooit begon op een trampoline in de achtertuin, en over zijn turntoekomst. Martijn de Veer is met zijn 21 jaar weliswaar een ‘jonkie’, het weerhoudt hem er niet van zelf na te denken over trainingen -zelfs in blessuretijd- en over de samenstelling van zijn ultieme rekstokoefening in de nieuwe jurycode.

Tijdens de NK turnen in Ahoy gaan we voor Turnpunt in drie korte afleveringen in gesprek met personen die hun zinnen hebben -of hadden- gezet op de Spelen van Parijs. In het derde deel: jurylid Vincent Reimering, die zich voorbereidt op zijn 4de Olympische Spelen. Ook in Peking, Londen en Rio was Reimering al van de partij. Jureren als topsport met dezelfde Olympische dromen. Want Reimering is zich als geen ander bewust van de verantwoordelijkheid die op zijn schouders rust: als jurylid bepaalt hij mede welke sporters straks op het podium staan.Een kijkje in de wondere wereld van de jurering, waarin het gaat om beoordelen op het blote oog en waarin examenstress niet ongebruikelijk is. En dan de ogenschijnlijke spagaat van het jurylid, dat altijd objectief wil zijn maar de turners uit zijn land wel wegwijs hoopt te maken in het woud van regels, plussen en minnen.

Tijdens de NK turnen in Ahoy gaan we voor Turnpunt in drie korte afleveringen in gesprek met personen die hun zinnen hebben -of hadden- gezet op de Spelen van Parijs. In het tweede deel: Frank Rijken. In 2016 maakte hij deel uit van de Olympische sterrenploeg met Epke Zonderland, Yuri van Gelder en Jeffrey Wammes. Frank turnde in 2021 zijn laatste wedstrijd, om zich daarna te gaan richten op zijn maatschappelijke loopbaan. Maar de liefde voor het turnen bleef. Dus besloot Frank weer fanatiek aan de slag te gaan. De trainingen combineert hij -als een volleerd multitasker- met een kantoorbaan van 30 uur. En het werkt: Frank Rijken werd in Ahoy 2de op de meerkamp en is serieus kanshebber om straks in Parijs opnieuw een Olympisch avontuur te beleven.

Tijdens de NK turnen in Ahoy gaan we voor Turnpunt in drie korte afleveringen in gesprek met personen die hun zinnen hebben -of hadden- gezet op de Spelen van Parijs. In het eerste deel: Eythora Thorsdottir. Haar Olympische droom ging in rook op toen ze tijdens de podiumtraining haar voet op vier plaatsen brak. Een aderlating voor het team, maar bovenal een zware klap voor Eythora zelf, de doorzetter die al zoveel blessureleed moest overwinnen.

Het mag een klein medisch wonder heten dat Amine Abaidi binnenkort zijn EK-debuut maakt. Vorig jaar kreeg de 19-jarige meerkamper een aaneenschakeling van blessures te verwerken. Maar dit voorjaar merkte doorzetter Amine dat hij weer pijnvrij kon turnen. En hoe! Bij de eerste EK-kwalificatiewedstrijd kwam hij als winnaar uit de bus en versloeg hij Casimir Schmidt, zijn teamgenoot in Hoofddorp, die hem de zege meer dan gunde. In Turnpunt vertelt Amine Abaidi over de weg die naar het EK heeft geleid. Maar ook over zijn hechte gezin, dat hem en zijn turnende zus Amina op de voet volgt en ondersteunt. Amine gaat in op zijn Tunesische roots, zijn geloof en de ramadan, die op het moment van onze opname nog gaande was. Amine Abaidi droomt van de Spelen van Parijs, en anders wel van Los Angeles. En van een medaille op sprong of op vloer, zijn sterkste toestellen.

Terwijl Lieke Wevers, onze gast in de vorige aflevering van Turnpunt, de komende zomer in Parijs haar turnboek met een mooi hoofdstuk hoopt af te sluiten, staat Floor Slooff (18) nog aan het begin van haar loopbaan. Vorig jaar brak zij door met een bronzen meerkampmedaille op het NK en een podiumplaats tijdens de World Challenge Cup in Osijek. De Spelen van Parijs komen mogelijk nog te vroeg voor haar, maar Floor is vastbesloten mee te doen aan de grote turntoernooien. Haar eerste doel is het komende EK in Rimini. Maar of haar lichaam daar na een voedselvergiftiging klaar voor is, zal tijdens de EK-kwalificatiewedstrijden moeten blijken. In Turnpunt vertelt Floor over het turnleven, dat begon met kleutergym maar al snel serieuzer werd in Haarlem, waar zij sinds jaar en dag traint bij trainster Kate Sarisska. Ook legt ze uit hoe ze omgaat met wedstrijdspanning en hoe zij als jonge turnster de motivatie dreigde te verliezen tijdens de corona-crisis. Floor Slooff ziet zichzelf als een echte wedstrijdturnster, die ervan kan genieten het publiek met haar vloeroefeningen te vermaken.

Voor Lieke Wevers breken spannende weken aan. De EK-kwalificatiewedstrijden in april vormen haar wedstrijd-comeback na een afwezigheid van ruim 2,5 jaar. Tijdens de Spelen van Tokio stond Wevers weliswaar in de Olympische meerkampfinale, maar ze voelde zich diep ongelukkig. De turncrisis had ook op haar een zware wissel getrokken, fysiek en mentaal voelde Wevers zich leeg. Ze nam de rust, waarnaar haar lichaam en geest snakten, begon een nieuw avontuur als turntrainster in Oslo, om erachter te komen dat het boek voor haar toch niet gesloten kon worden. Wat Lieke miste, was een mooi slotpunt, om haar carrière met een goed gevoel te kunnen beëindigen. Dat slotpunt moet Parijs zijn. In Turnpunt vertelt Lieke Wevers openhartig en uitgebreid over de afgelopen jaren, haar twijfels en drijfveren, haar dromen en hoe zij zich weer hoopt te voelen als de Lieke van 6 jaar oud.

Jermain Grünberg beleefde dit najaar het hoogtepunt van zijn carrière. Voor het eerst plaatste hij zich met de Nederlandse mannenploeg voor de Olympische Spelen. En ook zijn aandeel in de Olympische kwalificatie mocht er zijn. Tijdens dat cruciale WK in Antwerpen liep de ploeg averij op na twee fouten op brug. Uitgerekend op dát moment, toen de druk het hoogst was en de belangen het grootst, zette hij op ‘zijn’ toestel een topscore neer. In Turnpunt blikt Jermain Grünberg terug op die dag in het Sportpaleis. Maar hij geeft ook een inkijkje in zijn trainingsaanpak: oefeningen van andere turners bekijken op YouTube, simpelweg uitproberen en constateren dat hij bepaalde moeilijke elementen binnen één training onder de knie heeft.

Bijna had een blaar de turncarrière van Sanna Veerman in de knop gebroken: een jonge Sanna vond de kwaal zó irritant dat ze acuut een punt achter haar nog prille loopbaan zette. Wat een geluk dat ze de draad een half jaar later weer oppakte. Inmiddels is Sanna uitgegroeid tot een wereldtopper op brug. Twee WK’s op een rij stond ze in de finale op dat toestel. De Spelen van Parijs zijn een volgende stip op de horizon. In Turnpunt vertelt Sanna uitgebreid over het verloop van haar turnleven, haar passie voor de brug, en hoe zij als krachtturnster aankijkt tegen elegantie en choreografie. Ook gaat ze in op de gevoelige overstap van Amsterdam, waar ze vele jaren trainde bij Claudia Werkhoven en Wolther Kooistra, naar Rotterdam. Goedlachs en ontspannen, een uur lang Sanna Veerman in Turnpunt.

Met de beelden van de geëmotioneerde turners op de tribune van het Antwerpse Sportpaleis nog op het netvlies trekt Turnpunt naar Friesland om de memorabele Olympische kwalificatie te bespreken met Daniel Knibbeler. De voormalig coach van Epke Zonderland maakte tijdens het WK deel uit van de trainersstaf van bondscoach Dirk van Meldert en beleefde de Apotheose van Antwerpen van binnenuit. Daniel Knibbeler is niet de man die de spotlights opzoekt, maar in Turnpunt vertelt hij uitgebreid over zijn bewondering voor het Japanse turnen, en hoe het was om die ploeg voorafgaand aan het WK te gast te hebben in Heerenveen. Natuurlijk kan Knibbeler ook de vergelijking trekken tussen het Nederlandse turnteam dat in 2016 naar Rio ging met grote namen als Yuri van Gelder, Epke Zonderland en Jeffrey Wammes, en de Oranje-mannen die volgend jaar in Parijs willen schitteren.En Knibbeler vertelt over zijn eigen trainersloopbaan, waarin hij na de gloriejaren met Epke Zonderland ook gelukkig kan zijn in de trainingshal waar hij jonge turners, nog aan het begin van hun carrière, de basisbeginselen bijbrengt.

Het zijn spannende tijden voor de Nederlandse top-turnsters en -turners. Met het WK in Antwerpen in aantocht zijn ze deze weken verwikkeld in een onderlinge strijd: wie mag straks mee naar dat cruciale WK, waar de teams zich hopen te kwalificeren voor de Olympische Spelen.In Turnpunt één van de mannen, die zo maar eens een steentje zou kunnen bijdragen aan die Olympische missie. Yazz Ramsahai is een ware krachtturner, die het beste uit de voeten kan op sprong, vloer en rekstok. Precies de onderdelen die Loran de Munck niet zal turnen. Een spektakelturner, die ook harde klappen kan incasseren. Wie herinnert zich niet de huiveringwekkende confrontatie van zijn schenen met de rekstok tijdens het EK in München. Yazz Ramsahai is pas 21 jaar, en toch zou je hem een laatbloeier kunnen noemen. Lange tijd dacht hij in de trainingshal van Amsterdam zijn plafond te hebben gevonden. Hij twijfelde over zijn turntoekomst. Totdat hij in Hoofddorp terechtkwam, waar coach Dirk van Meldert hem een kans wilde geven, en waar hij met eigen ogen kon zien hoe geroutineerde turners als Casimir Schmidt en Loran de Munck hun sport beleefden.

Een speciale aflevering van Turnpunt, opgenomen tijdens de podiumtraining in Ahoy, aan de vooravond van het NK. Een enorm evenement: veel turnsters en turners, veel verschillende disciplines, veel publiek.Om dat in goede banen te leiden werkt een grote groep vrijwilligers dag, en soms ook nacht. Het zijn de stille krachten, die normaliter opereren in de luwte. In deze Turnpunt gaan wij met ze in gesprek. Van bouwer tot jurylid, en van vrijwilliger-coördinator tot medisch ondersteuner. Allemaal komen ze langs, aan de rand van de wedstrijdvloer, om te vertellen over het steentje dat zij bijdragen in Ahoy. En -uiteraard- over hun passie voor de sport die hen bindt: gymnastiek, in welke vorm dan ook.

In haar lange carrière als turnster heeft Sanne Wevers (31) alles wel meegemaakt. 
Maar optreden in een podcast, dát deed ze niet vaak. In Turnpunt schuift Sanne aan om te praten over de route die leidde naar haar Europese balktitel, twee maanden geleden.

Ze vertelt over de passie voor het turnen die haar -ondanks een pauze na Tokio- deed besluiten haar loopbaan een vervolg te geven. En hoezeer zij kan genieten van het ‘spelletje’: toewerken naar een groot doel waarbij ieder schakeltje moet passen.

Een ontspannen inkijkje in de wereld van de turnkampioene, de winnaar pur sang, die haar zinnen gezet heeft op de Spelen van Parijs. 

Onder leiding van bondscoach Dirk van Meldert jagen de Nederlandse turnmannen hun Olympische droom na. Een eerste stap zetten zij bij het EK, waar zij zich als team kwalificeerden voor het WK, dit najaar. In Antwerpen wordt het ‘do-or-die’ voor de Oranje-mannen.In Turnpunt vertelt Van Meldert over de huidige lichting turners. Over de successen, maar ook de tegenslagen waarmee wereldtopper Loran de Munck te maken krijgt. Over de terugkeer van Bart Deurloo, die de Olympische missie weer íets gemakkelijker maakt. Maar Van Meldert neemt ons ook mee in zijn filosofie en zijn verleden als trainer. Daarbij gaat hij niet voorbij aan de aantijgingen van oud-turner Bram Louwije aan zijn adres. Toen Van Meldert -via toenmalig bondscoach Bram van Bokhoven- emplooi had gevonden in Nederland, kwam ten tijde van de turncrisis het verhaal van Louwije over hun tijd in België naar buiten. De coach erkent zich verbaal agressief te hebben gedragen, maar vindt ook dat er pertinente leugens zijn verspreid, die zijn loopbaan hebben beschadigd.