Tekst stanowi transkrypcję kazania wygłoszonego przez pastora Mateusza Wicharego, które koncentruje się na istocie chrześcijaństwa i kluczowej roli Jezusa Chrystusa. Pastor Mateusz wyjaśnia, że samo wierzenie w Boga jest niewystarczające, używając jako przykładu rozmowy Jezusa z Nikodemem, pobożnym człowiekiem. Kluczowym tematem jest konieczność "narodzenia się na nowo" (z wody i Ducha) i wejścia do Królestwa Bożego poprzez wiarę w Jezusa, Syna Człowieczego. Kazanie szczegółowo omawia fragment z Ewangelii Jana (J 3:13-18), porównując wywyższenie Jezusa na krzyżu do uzdrawiającego węża miedzianego z Księgi Liczb, podkreślając, że zbawienie i życie wieczne dostępne są wyłącznie przez wiarę w ofiarę Chrystusa. Mówca zachęca słuchaczy, by "spojrzeli na krzyż" i przyjęli ratunek oferowany przez Boga.

Kazanie wygłosił Pastor Mateusz Wichary.

Nowe źródło, będące fragmentami nagrania audio, stanowi komentarz do Ewangelii Marka, rozdziału drugiego, skupiając się na dwóch głównych opowieściach: uzdrowieniu paralityka oraz powołaniu Lewiego i ucztowaniu z grzesznikami. Kaznodzieja podkreśla, że zawsze warto przyprowadzać ludzi do Jezusa i samemu do Niego przychodzić, niezależnie od problemów. Analizuje on postawę czterech przyjaciół, którzy wykazali się ofiarną i aktywną wiarą, a także moc Jezusa do odpuszczania grzechów oraz uzdrawiania. Dyskurs zestawia gotowość Jezusa do kontaktu z grzesznikami i celnikami z opozycją ze strony uczonych w Piśmie i faryzeuszy, którzy kwestionują Jego autorytet i działania.

Kazanie wygłosił Doktor Richard Blake.

Tłumaczy Pastor Mateusz Wichary.

Dostarczony tekst jest transkrypcją kazania, w którym mówca dzieli się swoimi przemyśleniami z uczestnikami spotkania, wyrażając radość ze wspólnoty i planując czerpać zachętę ze Słowa Bożego. Głównym tematem jest analiza biblijnej historii cudu uzdrowienia chromego żebrzącego przy Pięknej Bramie Świątyni, opisanej w Dziejach Apostolskich 3:1-10. Kaznodzieja używa tej opowieści, aby omówić ludzkie doświadczenie niespełnienia i ograniczeń w życiu, kontrastując piękno otoczenia z osobistym bólem człowieka. Wyjaśnia, że ludzie często proszą o mniej, niż naprawdę potrzebują, zadowalając się „srebrem i złotem” (dobrami doczesnymi) zamiast dążyć do cudu przemiany. Podkreśla, że prawdziwa i trwała zmiana, którą oferuje Jezus Chrystus, jest czymś znacznie większym niż to, o co większość ludzi ma nadzieję prosić, zachęcając słuchaczy do wiary i oczekiwania na głęboką transformację życia.

Kazanie wygłosił Paweł Farynowski.

Kazanie to, oparte na Ewangelii Marka, skupia się na dwóch kluczowych aspektach służby Jezusa: znaczeniu modlitwy oraz uzdrowieniu trędowatego. Kaznodzieja podkreśla, że intensywny dzień Jezusa, pełen nauczania i uzdrowień w Kafarnaum, prowadzi go do wczesnej porannej modlitwy, co ilustruje, jak istotna była dla Niego relacja z Ojcem i właściwe ustalanie priorytetów. Następnie omówiony jest cud uzdrowienia trędowatego, który nie tylko przywrócił chorego do życia społecznego, ale również ukazał pełne człowieczeństwo i pełne bóstwo Jezusa (unia hipostatyczna), który w akcie litości przekroczył ceremonialne zakazy, dotykając nieczystego. Mimo zakazu rozgłaszania cudu, nieposłuszeństwo uzdrowionego spowodowało, że Jezus sam musiał opuścić miasto, co symbolicznie wskazuje, że konsekwencje grzechu zostały przeniesione na Niego.

Kazanie głosił Rektor WBST Włodzimierz Tasak o tytule "Obfitujący bo wybrali właściwie! "

Nowe źródło zawiera transkrypcję kazania, w którym prelegent, Włodzimierz Tasak, omawia pojęcie obfitości (perisos) w kontekście chrześcijańskim, podkreślając jej duchowe, a nie materialne znaczenie. Kazanie zostało zatytułowane "Obfitująca" lub "Obfitujący," aby odnieść się do osób, które dokonały właściwego wyboru w życiu duchowym. Mówca analizuje, jak cywilizacja konsumpcjonizmu definiuje wartość człowieka poprzez posiadanie ("posiadam, więc jestem"), ale Biblia koncentruje się na byciu i na obietnicach duchowych, takich jak obfitość łaski, usprawiedliwienia, pociechy, radości, pokoju, wdzięczności i miłości. Ostatnia część skupia się na wezwaniu do stałości i niewzruszoności w pracy dla Pana, w tym do ciągłej pracy nad sobą i zrzucania "starego człowieka", co nie jest daremne.

Kazanie wygłośił Brat Piotr Czerwiński o tytule "Nie zatrzymuj się w połowie drogi. Wierz i zachowaj duszę" .

Fragment z nagrania, będący kazaniem Piotra Czerwińskiego, dostarcza przeglądu tematycznego skoncentrowanego na wytrwałości w wierze chrześcijańskiej. Mówca, który jest byłym żołnierzem, zaczyna od pozdrowień i świadectwa o swoich niedawnych podróżach i rocznicy 150-lecia ruchu baptystycznego w Polsce, przypisując jego początki Gotfrydowi Alfowi. Główna część kazania to egzegeza Listu do Hebrajczyków 10:32-39, w której prelegent zachęca słuchaczy do unikania duchowego zastoju, porównując go do okrętu rdzewiejącego w porcie, i do trwania w pierwotnym entuzjazmie nawrócenia. Podkreśla on znaczenie wiary i wytrwałości w obliczu przeciwności, wskazując, że nagroda Boża jest wieczna i wzywa do patrzenia na Jezusa jako sprawcę i dokończyciela wiary.

Kazanie wygłosił brat Daniel Szeja.

Fragment nagrania to kazanie oparte na Ewangelii Marka, skupiające się na temacie powołania Bożego i reakcji na to wezwanie. Mówca podkreśla, że chrzest w Duchu Świętym to dopiero początek chrześcijańskiej drogi, a Bóg ma dla każdego indywidualny i spersonalizowany plan. Analizując powołanie pierwszych uczniów, kaznodzieja argumentuje, że Bóg powołuje zwykłych ludzi do niezwykłego działania i że to Jezus czyni nas gotowymi, nie wymagając od nas wcześniejszego przygotowania czy doskonałości. Kluczowym elementem wezwania jest konieczność porzucenia "sieci", czyli wszystkiego, co blokuje podążanie za Chrystusem, w tym poczucia bezpieczeństwa, tradycji, a nawet lukratywnego biznesu, ponieważ każda inna odpowiedź niż bezwzględne "tak" oznacza "nie".

Kazanie głosił Rektor WBST Włodzimierz Tasak o tytule "Każdy chce być pełny czegoś "

Powyższy fragment przedstawia kazanie, które skupia się na interpretacji Listu do Efezjan 5:15-20, szczegółowo analizując greckie słowa użyte w oryginalnym tekście biblijnym. Mówca podkreśla znaczenie uważnego i mądrego postępowania w życiu chrześcijańskim, przeciwstawiając je niemądrym decyzjom i ignorancji. Centralnym punktem jest wezwanie do napełniania się Duchem Świętym, co prowadzi do wdzięczności, śpiewu (psalmów, hymnów i pieśni duchowych) oraz rozmów językiem uwielbienia, a także do rozumienia woli Bożej w obliczu współczesnych wyzwań. Kazanie zachęca do praktycznego zastosowania tych nauk w codziennym życiu, podkreślając ciągłą odpowiedzialność za posłuszeństwo i korzystanie z Bożych okazji.

Kazanie wygłosił brat Daniel Szeja.

Mówca rozważa cel zbawienia, podkreślając, że choć często mówi się o samym zbawieniu, mniej uwagi poświęca się temu, dlaczego zostaliśmy zbawieni – aby przebywać w Bożej obecności i wypełniać misję na ziemi. Podkreśla, że chrzest w Duchu Świętym jest początkiem nowego rozdziału, w którym chrześcijanie są powołani do aktywnego działania zgodnie z Bożą wolą, zarówno w sferze duchowej, jak i codziennym życiu. Nawiązując do chrztu Jezusa i symbolu gołębicy, prelegent ilustruje, że każde działanie powinno być podejmowane w pokorze, z potwierdzeniem Boga i w Jego obecności podczas prób, podobnie jak Jezus w swojej służbie. Ostatecznie, teksty podkreślają, że Jezus wypełnił swoją misję, dając przykład, jak powinniśmy realizować wolę Ojca, nawet w obliczu trudności, a Bóg jest obecny i wspiera nas w tych wyzwaniach.

Kazanie wygłosił brat Daniel Szeja.

Prezentowany materiał to kazanie, które koncentruje się na przygotowaniu serca na spotkanie z Bogiem i Jego działanie, czerpiąc inspirację z Ewangelii Marka. Podkreślono, że chrzest w Duchu Świętym to początek, a nie koniec drogi z Bogiem, symbolizując wyposażenie do wspólnego działania, a nie tylko oczekiwanie na Niego. Kaznodzieja wskazuje na trzy historyczne „wyjścia” ludu Bożego – z Egiptu, Babilonu i potępienia – jako świadectwo pragnienia Boga, by przebywać ze swoim ludem. Wskazane są cztery praktyczne kroki do przygotowania serca: stanie w cieniu Boga, czyli pokorne uznawanie Jego chwały ponad własną; ciągłe nawracanie się od grzechów w stronę Chrystusa; świadomość Jego wielkości jako Boga transcendentnego i immanentnego; oraz otwarcie serca na Boże napełnienie i działanie, pomimo wszelkich wewnętrznych barier. Całość ma na celu pogłębienie relacji z Bogiem i doświadczanie Jego obecności w życiu codziennym.

Piotr Paradiuk student 2 roku WBST.