W tym odcinku Miła Bożek rozmawia z prof. Krystyną Cybińską – wybitną artystką, ceramiczką, wykładowczynią i jedną z najważniejszych postaci wrocławskiego środowiska artystycznego. To rozmowa o pamięci, sztuce i sile tworzenia – o dzieciństwie naznaczonym wojną, o odkrywaniu talentu i o tym, jak glina może stać się językiem duchowego przetrwania.
Profesor Cybińska opowiada o swoich studiach, pierwszych nauczycielach, o tym, dlaczego warsztat jest fundamentem każdej sztuki i jak rozpoznać prawdziwy talent. Z czułością i humorem wspomina kobiety swojej rodziny – silne, niezależne, mądre – oraz własne doświadczenia nauczycielki i artystki, która z natury czerpie inspirację i sens.
To opowieść o tym, że sztuka nie jest wyborem, ale przymusem. O tym, że forma naturalnie kształtowana jest doskonale piękna. I o tym, że – jak mówi prof. Cybińska – „warsztat to jest jak, a twórczość to jest co”.
Wypełniamy białe plamy wrocławskiej historii. Zapraszamy do odsłuchania odcinka naszej audycji, która w każdą środę między 23.10 a 13.11.2025 emitowana była w Radiu Wrocław Kultura. Podczas rozmów odkrywamy wybitne artystki — rzeźbiarki i ceramiczki powojennego Wrocławia. Wysłuchaj herstorii, które zmienią Twoje spojrzenie na Wrocław. Redaktorką audycji jest Miła Bożek.
Więcej informacji: https://arttransparent.org/biale-plamy-sa-2025/audycja-w-radio-wroclaw-kultura/
Na okładce odcinka: prof. Krystyna Cybińska, fot. Grzegorz Stadnik, dzięki uprzejmości Fine Art Gallery i Anny Gendaj
Karolina Dzimira-Zarzycka opowiada o powojennych wrocławiskich rzeźbiarkach, pokazując ich świat przez biografię Łucji Skomorowskiej-Wilimowskiej.Dowiesz się:
Kim była Łucja Skomorowska-Wilamowska i jaki wpływ miała na polską rzeźbę powojenną.
Jak wyglądały warunki na powojennej uczelni – zarówno w kontekście społecznym, jak i zaopatrzenia pracowni i dostępu do nich.
Jak na działalność uczelni i panującą w niej atmosferę wpływała trauma wojenna.
Dlaczego Wrocław stał się tak silnym ośrodkiem szkła i ceramiki.
Jak wyglądał problem ciągłości „kobiecej” w rzeźbie.
Jak płeć oraz role społeczne wpływały na postrzeganie twórczości.Jaki wpływ na działalność artystyczną miały polityka i opresja PRL.
Jak wyglądały pracownie oraz infrastruktura dla osób artystycznych zaraz po wojnie.
Jak powojenna potrzeba społeczna „znakowania” przestrzeni wpływała na specjalizacje artystek.
Jak wyglądała polityka dotycząca rzeźby plenerowej: planowanie, finansowanie, zamawianie, opieka nad nią.
Jak wyglądały wynagrodzenia za pracę osób artystycznych przed i po wojnie.
Jaka była widoczność rzeźby w skali ogólnopolskiej.
Wykład odbył się 11 października 2025 podczas forum popularnonaukowe z cyklu „15% abstrakcji”, którego organizatorką jest fundacja Art Transparent. W tym roku skupiliśmy się na społecznych, wytwórczych i afektywnych wymiarach pracy artystek, szczególną uwagę poświęciliśmy dolnośląskim rzeźbiarkom, ceramiczkom i projektantkom.
Więcej informacji na: https://arttransparent.org/biale-plamy-sa-2025/forum-z-cyklu-15-abstrakcji/
Forum „Białe plamy są… – rzeźbiarki i ceramiczki powojennego Wrocławia” było otwartą przestrzenią pozwalającą na zebranie rozproszonych materiałów i opowieści dotyczących biografii i twórczości wrocławskich rzeźbiarek i ceramiczek, m.in. Janinie Szczypczyńskiej, Reginie Konieczce, czy siostrach Skomorowskich. Odbyły się cztery rozmowy i wykład, podczas których przyglądałyśmy się nie tylko historycznym kontekstom biografii twórczyń, ale także ich spuściźnie i wpływie na sztukę kolejnych pokoleń.
Rozmowa redaktor Miły Bożek z artystką Ireną Lipską-Zworską to opowieść o drodze twórczej, pasji do ceramiki i życiu poświęconym sztuce. Artystka wspomina swoje początki, studia na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, pierwsze doświadczenia z gliną oraz pracę w fabrykach porcelany. Mówi o inspiracjach naturą, o roli kobiet w sztuce ceramicznej i o tym, że tworzenie stało się dla niej sposobem na życie i źródłem radości. To ciepła, pełna wspomnień i mądrości rozmowa o sztuce, pracy i miłości do gliny. Rozmowę prof. Irena Lipska-Zworska zakończyła słowami: „Sztuka mnie trzymała czasami w trudnych w życiu chwilach. Bardzo pomagała i była trochę lekarstwem. Naprawdę, bardzo mi pomagała”.
Wypełniamy białe plamy wrocławskiej historii. Zapraszamy do odsłuchania odcinka naszej audycji, która w każdą środę między 23.10 a 13.11.2025 emitowana była w Radiu Wrocław Kultura. Podczas rozmów odkrywamy wybitne artystki — rzeźbiarki i ceramiczki powojennego Wrocławia. Wysłuchaj herstorii, które zmienią Twoje spojrzenie na Wrocław. Redaktorką audycji jest Miła Bożek.
Więcej informacji: https://arttransparent.org/biale-plamy-sa-2025/audycja-w-radio-wroclaw-kultura/
Na okładce odcinka:
prof. Irena Lipska-Zworska, fot. Dzikie Studio, dzięki uprzejmości Fine Art Gallery i Anny Gendaj
Rozmowa Małgorzaty Miśniakiewicz z Iloną Witkowską i Alicją Kielan wokół pracy wideo, którą przygotowały na potrzeby wystawy „Niektórzy nie pamiętają koloru oczu swojej matki”. Film porusza kwestie pamięci o twórczości powojennych artystek ze szczególnym uwzględnieniem sztuki Krystyny Michałowskiej, z której pracami zostanie on na wystawie zestawiony. Artystki i współkuratorka wystawy rozmawiają o metodzie opartej na emocjonalnym odbiorze anonimowych dzieł, o relacji poezji i obrazu, o wymazywaniu artystek z historii, a także o napięciu między życiem prywatnym a twórczością.
Dzięki tej rozmowie dowiesz się:
Rozmowa odbyła się 11 października 2025 podczas forum popularnonaukowe z cyklu „15% abstrakcji”, którego organizatorką jest fundacja Art Transparent. W tym roku skupiliśmy się na społecznych, wytwórczych i afektywnych wymiarach pracy artystek, szczególną uwagę poświęciliśmy dolnośląskim rzeźbiarkom, ceramiczkom i projektantkom.
Forum „Białe plamy są… – rzeźbiarki i ceramiczki powojennego Wrocławia” było otwartą przestrzenią pozwalającą na zebranie rozproszonych materiałów i opowieści dotyczących biografii i twórczości wrocławskich rzeźbiarek i ceramiczek, m.in. Janinie Szczypczyńskiej, Reginie Konieczce, czy siostrach Skomorowskich. Odbyły się cztery rozmowy i wykład, podczas których przyglądałyśmy się nie tylko historycznym kontekstom biografii twórczyń, ale także ich spuściźnie i wpływie na sztukę kolejnych pokoleń.
Rozmawiają Renata Bonter i Lidia Kupczyńska-Jankowiak,
Rozmowa pokazuje drogę od powojennej, fabrycznej ceramiki projektowanej pod państwowy przemysł, przez dramat transformacji i upadek zakładów, aż po dzisiejszy model ceramiczek-projektantek, który działa w małej skali, łączy tradycyjne rzemiosło z nowymi technologiami, myśli ekologicznie i często traktuje ceramikę jako medium budowania sensu, tożsamości i… własnego dobrostanu.
Rozmowa Renaty Bonter i Lidii Kupczyńskiej-Jankowiak krąży wokół trzech głównych wątków: historii wrocławskiej ceramiki, współpracy z przemysłem i dzisiejszej edukacji/profesji ceramiczek.Dzięki tej rozmowie dowiesz się:skąd się wzięła „Wrocławska Szkoła Ceramiki”,🏺 jak wyglądała współpraca z przemysłem,☕️ jak transformacja wpłynęła na zawód ceramiczek,🍵 co to znaczy kształcić ceramiczki i ceramików „teraz”,🏺 jak zmieniła się rola projektantki oraz jak zmienił się ich model pracy,☕️ znaczenie tożsamości, lokalności i zrównoważonego podejścia do materiałów w ceramice,🍵 jak wygląda współczesna edukacja: między tradycją a nową technologią,🏺 gdzie ceramiczki pracują po studiach.Rozmowa odbyła się 11 października 2025 podczas forum popularnonaukowe z cyklu „15% abstrakcji”, którego organizatorką jest fundacja Art Transparent. W tym roku skupiliśmy się na społecznych, wytwórczych i afektywnych wymiarach pracy artystek, szczególną uwagę poświęciliśmy dolnośląskim rzeźbiarkom, ceramiczkom i projektantkom.Forum „Białe plamy są… – rzeźbiarki i ceramiczki powojennego Wrocławia” było otwartą przestrzenią pozwalającą na zebranie rozproszonych materiałów i opowieści dotyczących biografii i twórczości wrocławskich rzeźbiarek i ceramiczek, m.in. Janinie Szczypczyńskiej, Reginie Konieczce, czy siostrach Skomorowskich. Odbyły się cztery rozmowy i wykład, podczas których przyglądałyśmy się nie tylko historycznym kontekstom biografii twórczyń, ale także ich spuściźnie i wpływie na sztukę kolejnych pokoleń.
Ten odcinek to opowieść o spotkaniu sztuki, przemysłu i kobiet na Dolnym Śląsku po 1945 roku. Iwona Kałuża (historyczka sztuki) i Maciej Mądry (historyk) pokazują, jak zmiana granic po wojnie, rozwój fabryk włókienniczych i ceramicznych oraz socjalistyczna propaganda przełożyły się na codzienność kobiet – robotnic i artystek – pracujących w zakładach przemysłowych.Dowiesz się między innymi:→ dlaczego Dolny Śląsk stał się tak ważnym regionem przemysłowym i co naprawdę stało się z fabrykami po wojnie,→ jak wyglądała feminizacja przemysłu lekkiego – dlaczego w włókiennictwie i ceramice pracowało tak wiele kobiet,→ jakie były warunki pracy kobiet: hałas, temperatura, wilgoć, praca akordowa oraz zaplecze socjalne np. żłobki przy zakładach pracy,→ jak państwo próbowało „estetyzować” codzienność: Biuro Nadzoru Estetyki Produkcji, Instytut Wzornictwa Przemysłowego,→ w jaki sposób artystki i artyści trafiali do fabryk – projektując porcelanę, tkaniny, a nawet maszyny dla przemysłu ciężkiego (np. walce drogowe dla Fadromy),→ jak działał mecenat zakładów pracy: galerie w fabrykach, wystawy dla robotników, możliwość kupowania dzieł na raty,→ dlaczego praktyki studenckie w hutach i fabrykach porcelany były wyjątkową szansą na eksperymenty artystyczne – i dlaczego dziś tak bardzo tego brakuje.To odcinek o tym, jak kobiety, sztuka i fabryki współtworzyły powojenny Dolny Śląsk – z całym jego paradoksem między propagandą, wyzyskiem, a realną emancypacją i twórczością.Rozmowa odbyła się podczas forum popularnonaukowe z cyklu "15% abstrakcji", którego organizatorką jest fundacja Art Transparent.W tym roku skupiliśmy się na społecznych, wytwórczych i afektywnych wymiarach pracy artystek, szczególną uwagę poświęciliśmy dolnośląskim rzeźbiarkom, ceramiczkom i projektantkom. Forum „Białe plamy są…. – rzeźbiarki i ceramiczki powojennego Wrocławia” było otwartą przestrzenią pozwalającą na zebranie rozproszonych materiałów i opowieści dotyczących biografii i twórczości wrocławskich rzeźbiarek i ceramiczek, m.in. Janinie Szczypczyńskiej, Reginie Konieczce, czy siostrach Skomorowskich. Odbyły się cztery rozmowy i wykład, podczas których przyglądałyśmy się nie tylko historycznym kontekstom biografii twórczyń, ale także ich spuściźnie i wpływie na sztukę kolejnych pokoleń.
Więcej na: https://arttransparent.org/biale-plamy-sa-2025/forum-z-cyklu-15-abstrakcji//Zadanie „Białe plamy są…. – rzeźbiarki i ceramiczki powojennego Wrocławia” dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu „Patriotyzm Jutra”
W rozmowie biorą udział ekspertki i praktyczki związane ze sztuką, w tym Barbara Banaś (kuratorka ceramiki i szkła współczesnego w Muzeum Narodowym we Wrocławiu), prof. Katarzyna Koczyńska-Kielan (ASP we Wrocławiu), Marta Drobińska (Ośrodek Dokumentacji Sztuki).
W tym odcinku rozmawiam o:
/
Podcast „Białe plamy są, póki ich nie zauważamy” to część cyklu „15% abstrakcji” organizowanego przez Fundację Art Transparent, poświęconego historii i twórczości wrocławskich artystek, często pozostających w cieniu kolegów.
więcej informacji: https://arttransparent.org/event/biale-plamy/
// Grafika: Irena Lipska-Zworska na tle wystawy studenckiej w PWSSP we Wrocławiu, 1959, fot. Zdzisław Holuka, archiwum Ośrodka Dokumentacji Sztuki ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu.
///
Przedsięwzięcie pt. „Białe plamy są, póki ich nie zauważamy” jest objęte wsparciem bezzwrotnym w formie grantu z planu rozwojowego (KPO) w ramach Inwestycji A2.5.1: Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju.
Uczestniczki dyskutują o ceramice unikatowej jako niedocenianej formie sztuki. W rozmowie biorą udział Anna Gendaj (założycielka Fine Art Gallery, specjalizującej się wyłącznie w ceramice unikatowej), Anna Malicka-Zamorska (artystka i wykładowczyni związana z ceramiką od lat 60.), Bożena Sacharczuk (wykładowczyni na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu) oraz inni eksperci z dziedziny sztuki ceramicznej.
Dowiesz się:
Rzucamy światło na trudności związane z budowaniem świadomości o ceramice unikatowej w Polsce, a także na potrzebę promocji jej jako równoprawnej dziedziny sztuki.
/
Podcast „Białe plamy są, póki ich nie zauważamy” to część cyklu „15% abstrakcji” organizowanego przez Fundację Art Transparent, poświęconego historii i twórczości wrocławskich artystek, często pozostających w cieniu męskich kolegów.
więcej informacji: https://arttransparent.org/event/biale-plamy/
// Grafika: Krystyna Cybińska na wystawie prac studenckich PWSSP we Wrocławiu, 1959, fot. Zdzisław Holuka, archiwum Ośrodka Dokumentacji Sztuki ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu.
///
Przedsięwzięcie pt. „Białe plamy są, póki ich nie zauważamy” jest objęte wsparciem bezzwrotnym w formie grantu z planu rozwojowego (KPO) w ramach Inwestycji A2.5.1: Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju.
Forum Białe plamy są, póki ich nie zauważamy jest wydarzeniem towarzyszącym wystawie „It warms without burning” realizowanej w ramach zadania „Otwarta Pracownia Gepperta 2024” współfinansowanego ze środków Gminy Wrocław. / www.wroclaw.pl
Opis podcastu:
Podcast „Białe plamy są, póki ich nie zauważamy” to inspirująca rozmowa o herstoriach wrocławskich artystek, skupiająca się na ich twórczości, wpływie na sztukę i niedocenianej roli w historii. W odcinku udział biorą: Małgorzata Miśniakiewicz, współkuratorka projektu „15% abstrakcji”, oraz Jolanta Studzińska – artystka, badaczka i opiekunka spuścizny Wandy Gołkowskiej i Jana Chwałczyka.
Dowiesz się:
Odkrywamy i honorujemy dziedzictwo kobiet w sztuce oraz zachęcamy do refleksji nad tym, jak historia sztuki była pisana przez pryzmat męskiej perspektywy.
/
Podcast „Białe plamy są, póki ich nie zauważamy” to część cyklu „15% abstrakcji” organizowanego przez Fundację Art Transparent, poświęconego historii i twórczości wrocławskich artystek, często pozostających w cieniu męskich kolegów.
więcej informacji: https://arttransparent.org/event/biale-plamy/
// Grafika: Układ otwarty – Kompozycja zmienna, 1968. Praca prezentowana na wystawie „Układy otwarte” w Galerii pod Moną Lisą we Wrocławiu w roku 1968, a następnie w roku 1970 na Sympozjum Plastycznym Wrocław '70. Fotografia z kolekcji Muzeum Współczesnego Wrocław, źródło: Wikimedia.
///
Przedsięwzięcie pt. “Białe plamy są, póki ich nie zauważamy” jest objęte wsparciem bezzwrotnym w formie grantu z planu rozwojowego (KPO) w ramach Inwestycji A2.5.1: Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju.
Forum Białe plamy są, póki ich nie zauważamy jest wydarzeniem towarzyszącym wystawie „It warms without burning” realizowanej w ramach zadania „Otwarta Pracownia Gepperta 2024” współfinansowanego ze środków Gminy Wrocław. / www.wroclaw.pl
Podcast „Białe plamy są, póki ich nie zauważamy” to część cyklu „15% abstrakcji” organizowanego przez Fundację Art Transparent, poświęconego historii i twórczości wrocławskich artystek, często pozostających w cieniu męskich kolegów.
W rozmowach biorą udział eksperci, m.in.:
Słuchacze poznają historię Grupy Wrocławskiej, w tym takie artystki jak Hanna Krzetuska czy Wanda Gołkowska, a także ich wkład w rozwój powojennej sztuki. Omówione zostają wyzwania związane z upamiętnieniem i popularyzacją twórczości kobiet, w tym problem niedocenienia i rozproszenia ich dzieł. Poruszany jest również temat współczesnego dialogu między pokoleniami artystek i feministycznej perspektywy w sztuce.
więcej informacji: https://arttransparent.org/event/biale-plamy/
// Grafika: portret Hanny Krzetuskiej wykonany przez Justynę Baśnik.
///
Przedsięwzięcie pt. „Białe plamy są, póki ich nie zauważamy” jest objęte wsparciem bezzwrotnym w formie grantu z planu rozwojowego (KPO) w ramach Inwestycji A2.5.1: Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju.
Forum Białe plamy są, póki ich nie zauważamy jest wydarzeniem towarzyszącym wystawie „It warms without burning” realizowanej w ramach zadania „Otwarta Pracownia Gepperta 2024” współfinansowanego ze środków Gminy Wrocław. / www.wroclaw.pl
Miła Bożek rozmawia z:
Podcast jest aneksem do publikacji "Narratives of closeness and distance from Central‐Eastern Europe and South‐Eastern Africa – a Multicontextual Patchwork", która powstała w ramach projektu DECONFINING.
Więcej o publikacji i projekcie znajdziesz tutaj:
https://bit.ly/4cRyvC7
W jinglu wykorzystano utwór Sisso & Maiko – Kivinje z albumu Singeli Ya Maajabu, Nyege Nyege Tapes, 2024, do którego klip stworzył Jan Moss, uczestnik programu rezydencyjnego w ramach „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa".
Projekt „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa (DECONFINING)” jest dofinansowany ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
Miła Bożek rozmawia z:
Podcast Afryka bliska i odległa jest aneksem do publikacji "Narratives of closeness and distance from Central‐Eastern Europe and South‐Eastern Africa – a Multicontextual Patchwork", która powstała w ramach projektu DECONFINING.
Więcej o publikacji i projekcie znajdziesz tutaj:
W jinglu wykorzystano utwór Sisso & Maiko – Kivinje z albumu Singeli Ya Maajabu, Nyege Nyege Tapes, 2024, do którego klip stworzył Jan Moss, uczestnik programu rezydencyjnego w ramach „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa".
Projekt „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa (DECONFINING)” jest dofinansowany ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
Miła Bożek rozmawia z:
Podcast Afryka bliska i odległa jest aneksem do publikacji "Narratives of closeness and distance from Central‐Eastern Europe and South‐Eastern Africa – a Multicontextual Patchwork", która powstała w ramach projektu DECONFINING.
Więcej o publikacji i projekcie znajdziesz tutaj:
W jinglu wykorzystano utwór Sisso & Maiko – Kivinje z albumu Singeli Ya Maajabu, Nyege Nyege Tapes, 2024, do którego klip stworzył Jan Moss, uczestnik programu rezydencyjnego w ramach „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa".
Projekt „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa (DECONFINING)” jest dofinansowany ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
Miła Bożek rozmawia z:
Podcast Afryka bliska i odległa jest aneksem do publikacji "Narratives of closeness and distance from Central‐Eastern Europe and South‐Eastern Africa – a Multicontextual Patchwork", która powstała w ramach projektu DECONFINING.
Więcej o publikacji i projekcie znajdziesz tutaj:
https://bit.ly/4cRyvC7
W jinglu wykorzystano utwór Sisso & Maiko – Kivinje z albumu Singeli Ya Maajabu, Nyege Nyege Tapes, 2024, do którego klip stworzył Jan Moss, uczestnik programu rezydencyjnego w ramach „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa".
Projekt „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa (DECONFINING)” jest dofinansowany ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
Miła Bożek rozmawia z:
Podcast jest aneksem do publikacji "Narratives of closeness and distance from Central‐Eastern Europe and South‐Eastern Africa – a Multicontextual Patchwork", która powstała w ramach projektu DECONFINING.
Więcej o publikacji i projekcie znajdziesz tutaj:
https://bit.ly/4cRyvC7
W jinglu wykorzystano utwór Sisso & Maiko – Kivinje z albumu Singeli Ya Maajabu, Nyege Nyege Tapes, 2024, do którego klip stworzył Jan Moss, uczestnik programu rezydencyjnego w ramach „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa".
Projekt „Deconfining arts, culture and policies in Europe and Africa (DECONFINING)” jest dofinansowany ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
Hanna Krzetuska. To maluję ja! | 05 „Malująca żona Gepperta” | gościnnie Izabela Janicka
„To maluję ja!” stanowi kontynuację działań fundacji Art Transparent dążących do umieszczenia w szerszym obiegu postaci Hanny Krzetuskiej – nie tylko jako interesującej malarki, dokonującej śmiałych wyborów formalnych, ale także animatorki kultury współtworzącej powojenne środowisko plastyczne Wrocławia oraz spiritus movens Szkoły Wrocławskiej, tzw. Grupy. Serię podcastów prowadzi Ewa Pluta.
Dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu „Patriotyzm Jutra”. Współfinansowano ze środków Gminy Wrocław.
Hanna Krzetuska. To maluję ja! | 04 „Czy jest z nami Hanna?” | gościnnie Anna Kołodziejczyk, Mira Żelechower, Piotr Jakub Fereński, Karina Marusińska, Alex Urban
„To maluję ja!” stanowi kontynuację działań fundacji Art Transparent dążących do umieszczenia w szerszym obiegu postaci Hanny Krzetuskiej – nie tylko jako interesującej malarki, dokonującej śmiałych wyborów formalnych, ale także animatorki kultury współtworzącej powojenne środowisko plastyczne Wrocławia oraz spiritus movens Szkoły Wrocławskiej, tzw. Grupy. Serię podcastów prowadzi Ewa Pluta.
Dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu „Patriotyzm Jutra”. Współfinansowano ze środków Gminy Wrocław.
Hanna Krzetuska. To maluję ja! | 03 „15 % abstrakcji” | z Anną Kołodziejczyk
„To maluję ja!” stanowi kontynuację działań fundacji Art Transparent dążących do umieszczenia w szerszym obiegu postaci Hanny Krzetuskiej – nie tylko jako interesującej malarki, dokonującej śmiałych wyborów formalnych, ale także animatorki kultury współtworzącej powojenne środowisko plastyczne Wrocławia oraz spiritus movens Szkoły Wrocławskiej, tzw. Grupy. Trzeci odcinek prowadzi podcastu prowadzi malarka, Anna Kołodziejczyk.
Dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu „Patriotyzm Jutra”. Współfinansowano ze środków Gminy Wrocław.
Hanna Krzetuska. To maluję ja! | 02 „Między Lwowem, Krakowem i Wrocławiem” | gościnnie Magda Podsiadły
„To maluję ja!” stanowi kontynuację działań fundacji Art Transparent dążących do umieszczenia w szerszym obiegu postaci Hanny Krzetuskiej – nie tylko jako interesującej malarki, dokonującej śmiałych wyborów formalnych, ale także animatorki kultury współtworzącej powojenne środowisko plastyczne Wrocławia oraz spiritus movens Szkoły Wrocławskiej, tzw. Grupy. Serię podcastów prowadzi Ewa Pluta.
Dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu „Patriotyzm Jutra”. Współfinansowano ze środków Gminy Wrocław.
Hanna Krzetuska. To maluję ja! | 01 „Hanna – biografia rodziny"
„To maluję ja!” stanowi kontynuację działań fundacji Art Transparent dążących do umieszczenia w szerszym obiegu postaci Hanny Krzetuskiej – nie tylko jako interesującej malarki, dokonującej śmiałych wyborów formalnych, ale także animatorki kultury współtworzącej powojenne środowisko plastyczne Wrocławia oraz spiritus movens Szkoły Wrocławskiej, tzw. Grupy. Serię podcastów prowadzi Ewa Pluta.
Dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu „Patriotyzm Jutra”. Współfinansowano ze środków Gminy Wrocław.